Gallen bij het paard

Oorzaken en mogelijke behandeling

Heeft uw paard gevulde woekeringen boven de kogel of bijvoorbeeld bij het spronggewricht? Deze zijn zacht, soms kunt u ze verschuiven, in het ergste geval zijn ze hard? Vaak zijn hiervoor zogenaamde gallen verantwoordelijk. Waarover gaat het hierbij precies?

Hoe ontstaan gallen?

In principe verstaat men hieronder uitstulpingen aan de benen van onze paarden, die onder andere door overbelasting of door irritaties aan het bewegingsapparaat kunnen ontstaan. Hiertoe behoren bijvoorbeeldeenzijdige training op een te harde ondergrond, het slaan tegen de boxwanden, te vroeg inrijden, maar ook verkeerde voeding. In sommige gevallen worden gallen als schoonheidsfoutje beschouwd, toch moet men niet vergeten dat deze uitstulpingen een oorzaak hebben, waarbij lokale slijmbeurzen zich met vloeistof, zogenaamde synovia, vullen. Deze gewrichtsvloeistof heeft bij een gezond paard eenviskeuze consistentie. Anders wordt deze dunner, waardoor de smeerfunctie wordt aangetast en dit in de loop daarvan tot galvorming kan leiden.

Ook afwijkende beenstanden kunnen gallen bevorderen, aangezien hierbij de gewrichtskapsels aan andere belastingen worden blootgesteld dan bij een natuurlijke stand. Als hier de synovia door bovengenoemde omstandigheden dunner wordt en zijn functie niet meer kan vervullen, ontstaan de overeenkomstige problemen.

Dienovereenkomstig komen gallen onder andere in deze vormen voor:

• Kruis- en windgallen vindt men vaak aan de peesschede van de diepe buigpees voor, die als zogenaamde gewrichtsgallen worden aangeduid.

• De piephak, een slijmbeursontsteking, is meestal drukgevoelig en een met vloeistof gevulde zwelling van de hak. Deze vorm wordt vaak veroorzaakt door het trappen tegen boxwanden en de daarmee gepaard gaande mechanische irritatie.

• Het liggen op een te harde ondergrond veroorzaakt meestal een ligplek, waardoor de slijmbeurzen bij de elleboogknobbel worden aangetast.

• Welvingen aan de binnen- of aan de buitenkant van het spronggewricht noemt men een kurbengal.

De meest voorkomende soorten gallen treden op aan de peesschede, oppervlakkige en diepe buigpees, boven en onder het kogelgewricht. Ook de piephak, waar iedereen wel eens van gehoord heeft, komt relatief vaak voor.

Gevolgen van gallen

De gevolgen van gallen zijn veelzijdig en vooral serieus te nemen. Zo kunnen zich kreupelheden, vergrotingen alsook verhardingen hiervanontwikkelen. Aangezien gallen zich niet alleen naar buiten, maar ook naar binnen vullen, kunnen ze, indien deze onopgemerkt blijven en verergeren, op omliggende structuren zoals zenuwen, pezen alsook op banden overgaan en daardoor bijvoorbeeld het kogelringband syndroom veroorzaken.

Om deze reden moet men gallen, ook al zijn ze zacht, niet licht opvatten. Want één ding is duidelijk: er is altijd een oorzaak waarom ze optreden en deze moet daarom door uw dierenarts worden onderzocht.

Oorzaken achterhalen en verhelpen

Eerst moet worden geanalyseerd waar de gal vandaan komt en hoe deze is ontstaan. Want deze kan zowel aangeboren als verworven zijn.Als een dergelijke gal ontstaat door huisvestingsproblemen, bijvoorbeeld door constant trappen tegen de boxwand, moet de oorzaak zo snel mogelijk worden verholpen.

Mogelijk bevordert een afwijkende beenstand, maar ook een eventuele chip, de oorzaak.

Tot de behandeling behoren onder andere methoden, waarbij een compressiewerking van onder naar boven optreedt, zoals die wordt bereikt met bepaalde beenbeschermers.

Gecontroleerde beweging kan de genezing, afhankelijk van de vorm van de gallen, eveneens ondersteunen. Zoals reeds vermeld, is overleg met de dierenarts raadzaam, zodat eerst de aard en oorzaak van de gal kan worden vastgesteld, maar ook de juiste behandelmethode in mogelijke combinatie met ondersteunende producten kan worden uitgewerkt.